با توجه به محدودیت منابع آب در کشور و روند رو به رشد مصرف آب در سالهای اخیر،ناشی از افزایش جمعیت و توسعه صنعتی،سیاست های جدید منابع آب کشور مبتنی بر افزایش میزان آب های قابل دسترس و جایگزین نمودن منابع آب میباشد. در این راستا اجرای تدابیری،به خصوص در بخش کشاورزی ،که بیشترین سهم مصرف اب را به خود اختصاص داده است،میتواند در کاهش تاثیرات بحران اب موثر باشد.با توجه به اینکه حدود 60 تا 70 در صد آب مورد مصرف شهرها به فاضلاب تبدیل میشود، پساب فاضلابهای شهری میتواند به عنوان یک منبع با ارزش در کشاورزی محسوب شود،به شرط انکه استفاده اصولی از ان با تصفیه مناسب و روش ابیاری متناسب با کیفیت پساب همراه باشد.همچنین عوارض سوء زیست محیطی و اثرات تجمعی و طولانی مدت استفاده از پساب ،از جمله تجمع املاح و فلزات سنگین در خاک و گیاه،رفع گردد و با تحقیقات مستمر در زمینه های ذکر شده مقرارت مناسب با هر منطقه ارائه شود.با توجه به خشکسالی سالها ی اخیر و کمبود اب در مملکت،استفاده از پساب فاضلاب های شهری در کشاورزی ضروری بنظر میرسد.
مقاله حاضر که در راستای بهره وری از منابع اب غیر متعارف(پساب) تنظیم شده است.در بخش نخست به بررسی پیشینه مصرف فاضلاب در اراضی کشاورزی،مقدار تولید فاضلاب در ایران،ویژه گیهای کلی پسابها به عنوان بخشی از منابع آب جبران کننده نیازها در بخش کشاورزی،مزایا و معایب پسابها،استانداردها و جوانب بهداشتی فاضلابها در کشاورزی و شرایط بهره برداری ازآنها پرداخته است.