اگرچه منابع جنگلي در زمره منابع تجديدشونده جهان به حساب مي¬آيند، ولي به علت استفاده بي¬رويه، اين صنايع در حال کاهش و نابودي هستند. بنابراين لازم است براي رفع نياز صنايعي که از مواد اوليه چوبي استفاده مي¬کنند، چاره¬انديشي شود. با توجه به کمبود و محدوديت منابع چوبي در ايران گونه هايي که تندرشد بوده و مناسب تهيه خمير کاغذ هستند، اهميت ويژه اي دارند. صنوبر از جمله گونه هاي تندرشد و بومي ايران است که در اين پژوهش مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور پخت و تهيه خمير کاغذ روش کرافت مورد استفاده قرار گرفت. شرايط پخت شامل قليائيت مؤثر 20%، سولفيديته 25%، درجه حرارت 170 درجه سانتيگراد، زمان پخت 60 دقيقه و نسبت مايع پخت به خرده چوب (L/W) 6 به 1 بوده است. اين شرايط در همه پخت ها يکسان است و عامل متغير مقدار درصد پوست خرده¬چوب بود که 0، 6، 12، 18 و 24% است. بررسي مقايسه¬اي بازده و عدد کاپاي خمير کاغذ تهيه شده از خرده چوب صنوبر دلتوئيدس همراه با درصدهاي مختلف پوست تحت فرآيند پخت کرافت نشان داد که در شرايط پخت يکسان، افزايش مقدار درصد پوست باعث کاهش بازده و افزايش عدد کاپاي خميرکاغذها بعد از غربال مي¬شود. به طوري که بيشترين بازده و کمترين عدد کاپا زماني است که خمير کاغذ حاصل از 100 گرم خرده چوب بدون پوست باشد. مقاومت در برابر پاره شدن و نيز شاخص ترکيدن کاغذها در حالتي که خميرها داراي 18% پوست بوده است.