این تحقیق به منظور بررسی اثر کاربرد پتاسیم و روی در شرایط مختلف قطع آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت تابستانه در شرایط آب و هوایی ایلام انجام شد. طرح آماری مورد استفاده اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی بوده که تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی (شامل: آبیاری کامل و قطع آبیاری در مرحله گلدهی و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه) در کرت های اصلی و مقادیر کود های پتاس و روی به ترتیب (شامل: سولفات پتاس به میزان صفر، 75 ، 150 و سولفات روی به میزان صفر، 60،30 کیلو گرم در هکتار ) به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی اجرا شدند. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد بررسی نشان داد که سطوح آبیاری تاثیر معنی¬داری بر اکثر صفات داشت. بیشترین عملکرد دانه در حالت آبیاری نرمال به مقدار 7/9402 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که نسبت به قطع آبیاری در گلدهی 34 درصد افزایش داشت. کود پتاسیم نیز تاثیر معنی¬داری بر تمام صفات به جز تعداد ردیف دانه در بلال داشت. بیشترین عملکرد دانه در حالت مصرف 75 کیلوگرم پتاسیم به مقدار 8522 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که نسبت به تیمار عدم مصرف 7 درصد افزایش داشت. سولفات روی نیز تاثیر معنی¬داری بر اکثر صفات داشت. بیشترین عملکرد دانه در حالت مصرف 60 کیلوگرم روی به مقدار 8491 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که نسبت تیمار عدم مصرف 8 درصد افزایش داشت. اثر متقابل آبیاری و پتاسیم بر عملکرد دانه معنی¬دار بود. بیشترین عملکرد دانه در حالت آبیاری نرمال و مصرف 150 کیلوگرم پتاسیم به میزان 8546 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. در تمامی سطوح تنش خشکی بیشترین عملکرد دانه با مصرف 150 کیلوگرم پتاسیم به دست آمد. اثر متقابل آبیاری و روی بر عملکرد بیولوژیک معنی¬دار بود. به طور کلی در این آزمایش مصرف سولفات پتاسیم و سولفات روی باعث کاهش اثرات سوء تنش خشکی بر اجزاء عملکرد و رشد رویشی بهتر گیاه ذرت و در نتیجه افزایش عملکرد دانه شد.