ساکنین مناطق روستایی اصلی ترین قشر تولید کننده محصولات کشاورزي و مواد غذایی و نیز مهمترین عنصر پویایی و سلامت جوامع بشري به شمار می آیند؛ بنابراین بهبود و ارتقاء سطح زندگی آنان بایستی مورد توجه دولت ها وسیاستگذاران قرار گیرد. در این راستا می توان از توریسم روستایی بعنوان یکی از جدیدترین گزینه هاي تنوع بخشی منبع درآمد جوامع روستایی بهره گرفت. چنان که کشورهاي توسعه یافته توانسته اند این گزینه را به شکل موثري جایگزین صنایع سنتی روستایی مانند کشاورزي، جنگلداري، مرتعداري، معدن کاوي، ماهیگیري و ... کنند. روش تحقیق مقاله حاضر، توصیفی – تحلیلی با استفاده از شیوه کتابخانه اي است. بر این اساس ابتدا به بررسی مفهوم گردشگري روستایی پرداخته وسپس نقش آن درتوسعه پایداربیان می شودودرنهایت توسعه کشاورزی رامدنظرقرار می دهیم وراهکار هاو پیشنهاداتی ارائه خواهد شد. بنابراین لازم است توریسم روستایی را جزیی از برنامه توسعه پایدار روستایی در نظر گرفت و در راستا رسیدن به توسعه پایدار روستایی با برنامه ریزي صحیح و عالمانه از ظرفیت ها و پتانسیل هاي توریسم روستایی نیز مدد گرفت بطوري که فعالیت هاي کشاورزي را تحت الشعاع قرار ندهد.