گرفتگی قطره¬چکان¬ها از مهمترین مشکلات پیش روی سامانه¬های آبیاری قطره¬ای می¬باشد. پیش¬بینی پتانسیل گرفتگی فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی قطره¬چکان¬ها با استفاده از کیفییت آب قبل از طراحی این سامانه¬ها امکان¬پذیر بوده و با استفاده از آن می-توان اقدامات اساسی و پیش¬گیرانه شامل انتخاب دستگاه¬های تصفیه (هیدروسیکلون، تانک شن، صافی¬های توری یا دیسکی) و اصلاح شیمیایی (تزریق اسید و کلرزنی) اتخاذ نمود. در این تحقیق پتانسیل گرفتگی فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی قطره¬چکان-های 10 نقطه از کشور که از نظر شرایط اقلیمی براساس اقلیم¬نمای یونسکو متفاوت بودند با توجه به کیفیت آب این مناطق براساس طبقه¬بندی¬های موجود پیش¬بینی شد. نتایج نشان داد که پتانسیل گرفتگی فیزیکی و بیولوژیکی در تمامی این مناطق در حد متوسط و کم قرار داشت. پتانسیل گرفتگی شیمیایی در اغلب این نقاط شایع¬تر بود به¬نحوی که این میزان در مناطق ایذه، دامغان، ساری، قم، نهاوند و تالش در حد زیاد و خیلی زیاد بود. براساس شاخص¬های لانژیلر، رایزنر و استیف- دیویس، احتمال رسوب¬گذاری کربنات کلسیم که یکی از شایع¬ترین رسوبات عامل گرفتگی در قطره¬چکان¬ها می¬باشد بجز برای منطقه برازجان برای بقیه مناطق مثبت گزارش شد. لازم به ذکر است که در هیچ¬کدام از مناطق مورد ارزیابی اصول صحیح بهره¬برداری از دستگاه¬های تصفیه و انجام اقدامات پیش¬گیرانه در جلوگیری از گرفتگی قطره¬چکان¬ها به¬دلیل عدم آموزش و آشنایی¬های لازم صورت نمی¬گرفت. با چنین رویکردی انتظار می¬رود که در سال¬های آتی سامانه¬های آبیاری قطره¬ای در کشور با مشکلات فراوانی روبرو باشد.