در اين مقاله به سه اصل ‌حداقل به هم خوردگي خاك،‌باقي گذاردن بقاياي گياهي و تناوب زراعي در کشاورزی حفاظتی پرداخته شده است. در ابتدا دلايل شخم در كشاورزي بیان می¬شود، پس از آن در مورد شخم حفاظتي و كشاورزي حفاظتي كه در دهه 1930 متداول شد مطالبي مطرح گردیده است. آنگاه، اثر بقايا، خاكورزي حفاظتي و تناوب تحلیل شده¬است. مثال¬هايي هم در مورد كشاورزي حفاظتي در نقاط مختلف آورده شده و مشخص شده است كه كشاورزي حفاظتي علاوه بر اثرات مطلوب بر سلامت فيزيكي شيميايي و بيولوژيكي خاك سبب كاهش فرسايش آبي و بادي،‌كاهش هزينه‌ها (سوخت، علف‌كش، كود)، تعديل دماي هوا، افزايش عملكرد و در نتيجه افزايش درآمد كشاورزان مي‌شود. بعلاوه این سامانه باعث نفوذ بهتر آب در خاک شده و كارايي مصرف آب را افزايش مي دهد. كشاورزي در آينده بايد غذاي بيشتري را از زمين‌هاي كمتري فراهم كند و استفاده كاراتر از منابع با حداقل تأثيرات منفی محيطي از ضرورت¬هاست. كشاورزي حفاظتي با حداقل اثر مخرب بر منابع زيست محيطي و حداكثر بهره‌وري از آنها و افزايش عملكرد محصولات زراعی، درآمد کشاورزان را به ویژه در مناطقي كه با خطر گرسنگي مواجه‌اند، افزایش داده و مي‌تواند سبب امنيت غذايي شود و بایسته است که در کشور ما بیشتر مورد توجه قرار گیرد.