توسعه کشت پاییزه چغندرقند یکی از راه‌کارهای مهم در جهت تامین شکر مورد نیاز کشور محسوب می‌شود. این امکان با توسعه ارقام جدید مقاوم به پدیده ساقه رفتن (بولتینگ) در مناطق چغندرکار گرمسیر و نیمه‌گرمسیر از جمله دشت مغان میسر است. در این راستا آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تکرار با استفاده از 25 رقم، لاین و هیبرید چغندرقند از منابع داخلی و خارجی در شرکت کشت و صنعت و دامپروری مغان اجرا شد. صفات عملکرد ریشه، محصول شکر سفید، درصد قند ناخالص (عیارقند)، درصد قند قابل استحصال، ضریب استحصال شکر، ضریب قلیائیت (آلکالیته)، میزان سدیم، پتاسیم، نیتروژن مضره و درصد قند ملاس مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که کلیه صفات مورد مطالعه به غیر از نیتروژن مضره تحت تاثیر تیمار آزمایشی قرار گرفت و اختلاف معنی‌داری در بین ارقام در سطح احتمال یک درصد مشاهده شد. از نظر عملکرد ریشه رقم شماره 9 (HI0541) با 90/32 تن در هکتار از نظر آماری برتر از سایر ارقام بود. بیشترین محصول شکر (11/81 تن در هکتار) متعلق به رقم شماره 19 (Antek) بود و رقم شماره 25 (Check) نیز دارای کمترین میزان عملکرد ریشه و شکر سفید بود.