کمبود آب یکی از عوامل اصلی محدود کننده توسعه فعالیتهای کشاورزی به شمار می رود ومشارکت کشاورزان به منظور بهبود مدیریت مزرعه وبهره وری آب زراعی امری حیاتی است که با هدف شناسایی کاربرد روشهای جدید آبیاری مزارع توسط کشاورزان میباشد . میزان استقبال کشاورزان از روشهای جدید آبیاری و نوع اقدام انجام شده برای جلب مشارکت کشاورزان برای استفاده از روشهای مذکور است. روشهای آبیاری نوین علاوه برجلوگیری از تلفات آب ، باعث بالابردن کیفیت تولید در واحد سطح می شوند به طوری که راندمان آبیاری های بارانی 70درصد و قطره ای 95 درصد است در حالی که با روش آبیاری مزارع به شکل سنتی ، روشی که بیشتر زمینهای کشاورزی در کشور با این شکل آبیاری می شوند حتی با صرف هزینه های گزاف تسطیح اراضی ، راندمان آبیاری از 50 درصد فراتر نمی رود محصول درواحد سطح به روش آبیاری تحت فشار 2تا3 برابر افزایش می یابد. افزایش سریع جمعیت کشور ونیاز به تولیدات کشاورزی از یکسو پایین افتادن شدید ومداوم سفره های آب زیرزمینی وعدم مهار کافی آبهای سطحی از سوی دیگر باعث گردید که روشهای آبیاری تحت فشار به عنوان یکی از گزینه های راهگشا وموثر مورد توجه قرارگیرد. در این روشها علاوه برعدم نیاز به تسطیح واحداث شبکه های پرهزینه انتقال آب ، امکان انتقال آب از طریق لوله تا مزرعه وتوزیع یکنواخت آب درسطح وهمچنین اعمال مدیریت بهره برداری بهینه از آب موجود در مراحل مختلف رشد گیاه فراهم می گردد. در این پژوهش ابتدا با روش توصیفی تحلیلی اطلاعات گردآوری وطبقه بندی شده و مورد بررسی وتجزیه تحلیل قرارداده وبه شناسیایی امکانات توانمندیها و قابلیتها وتنگناهای موجود پرداخته شده و در مرحله بعد پژوهشهای میدانی وقابلیت منطقه از جهت آبیاری مورد مطالعه قرار گرفت.