تهران در دامنه كوههاي البرز با موقعيت جغرافيائي 35 درجه شمالي و 51 درجه شرقي واقع شده است. تمركز فعاليتهاي انساني و شهري به عنوان مركز كشور باعث رشد فزاينده آلاينده‌هاي هوا در اين كلان شهر شده است. مانند ساير شهرهاي بزرگ و پرترافيك آلودگي ذرات معلق يكي از عمده ترين آلاينده ها در هواي شهر تهران مي باشد. امروزه معضلات زيست محيطي به ويژه مسائل مربوط به آلودگي هوا يكي از معضلات اصلي كلان شهرهاي جهان است كه هر روزه بر ابعاد و عوارض جانبي آن افزوده مي‌شود. بر طبق آمار و اطلاعات موجود بالغ بر 30% از انرژي مصرفي جهان به بخش حمل و نقل تخصيص مي‌يابد. از اينرو دور از ذهن نيست كه يكي از منابع اصلي آلودگي هوا را وسايل نقليه موتوري دانست. گازهاي حاصل از احتراق سوخت وسايل نقليه از مهمترين آلاينده‌هاي هوا به شمار مي‌روند. پس با توجه به اين موضوع اولين گام در فرآيند كاهش آلودگي هوا تلاش در راستاي كاهش ميزان تردد خودروها و نيزكاهش سوخت مصرفي به ازاي پيمايش وسايل نقليه مي‌باشد. در اين راستا به منظور دستيابي به اهداف فوق راه‌حل‌هاي گوناگون ترافيكي مطرح شده است. از جمله اين راهكارها استفاده از ابزار فرهنگ‌سازي ترافيكي براي كاهش و كنترل آلودگي هوا مي‌باشد. در اين پژوهش راه کارهای اجرایی جهت كاهش آلودگي هوا مورد بررسي قرار گرفته است. شايان ذكر است كه با استفاده از روش‌هاي آموزشي مناسب و ارتقاء سطوح فرهنگي جامعه با بهره‌گيري از ابزارهاي مختلف مي‌توان تا حد زيادي در كاهش آلاينده‌هاي هوا به ويژه در كلان شهري همچون تهران بهره جست.