یکی از راهبردهای کشورهای مختلف اعم از توسعه یافته وتوسعه نیافته، برای افزایش کمی و کیفی تولیدات و تأمین غذای بیشتر و نیز فائق آمدن بر مشکلاتی نظیر کوچک بودن واحدهای تولید کشاورزی، پراکندگی قطعات زراعی ، ناپایداری تولید، تعاونی کردن نظام تولیدکشاورزی در عرصه های مختلف می باشد. بنابراین توجه به تعاونی ها به عنوان یکی از مظاهرفرهنگ همکاری، مشارکت و مساعدت در رفع نیازهای مشترک اعضاء و رفع مشکلات و معضلات اجتماعی جامعه و فعالیت های انسانی ضروری به نظر می رسد. تعاونی ها بیشترین سهم را در ایجاد اشتغالزایی و تولید ناخالص ملی به ویژه در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران را دارا می باشد. توجه به تعاونی ها به کشاورزان کمک می کند تا مشکلات را از راه همیاری و استفاده از ظرفیت گروهی اعضاء رفع کنند و در راه حصول به اهداف و منافع مشترک زمینه را برای ایجاد تغییرات مناسب در جهت نیل به توسعه پایدار کشاورزی از طریق فعالیت گروهی را فراهم نماید. هدف از این تحقیق ضرورت ایجاد و تقویت تعاونی¬های کشاورزی در ایران جهت دستیابی به توسعه پایدار کشاورزی می باشد.