گیاهان دارای یک زندگی سازگارهستند. به جای توانایی حرکت، سیستم‏های دفاعی خاصی را برای تحمل استرس‏های گوناگون دارا می‏باشند. برای مثال می‏توانند سنتز ترکیبات ضد‏ میکربی به نام الیسیتور (Elicitor) را هنگام هجوم بیمارگرها آغاز کنند. این ترکیبات دارای منشأ زیستی و غیرزیستی می‏باشند و می‏توانند توسط سلول‏های گیاه یا بیمارگر تولید شوند. سیستم‏های دفاعی گیاهان شباهت عمده‏ای را با سیستم ایمنی ذاتی در حیوانات در تشخیص الگوهای مولکولی وابسته به بیمارگرها (PAMPs) و نیز مولکول‏های دخیل در ادراک آنها دارا می‏باشند. هم‏چنین مجهز به سیستم شناسایی اختصاصی‏تری برای نژادهای بیمارگرند که تا حدی قابل مقایسه با سیستم ایمنی اکتسابی پستانداران است. علاوه بر آن سیستمی در آنها شناسایی شده است که در آن گیاهان می‏توانند اطلاعات موجود درمکان آلودگی را به سایر قسمت‏های دور از آلودگی نیز منتقل نمایند. مقاومت گیاهان را می‏توان با استفاده از الیسیتورها افزایش داد. امروزه روش مقاومت القایی - السیتور توسعه یافته است. در این روش‏ها گیاهان تیمار شده با الیسیتور مقاومت عمومی بیشتری خواهند داشت. این مقاومت القایی شبیه مقاومت عمودی است اما دارای تفاوت‏های ژنتیکی با آن می‏باشد. به دنبال تیمار القاکننده به یک گیاه، مکانیسم‏های دفاعی ممکن است به طورمستقیم یا تنها در برابر تغییرات بیمارگر فعال شوند. تحقیق در مورد الیسیتورها سفارش روز در بیوتکنولوژی است و محققان به زودی شروع به استفاده ازآنها در اهداف زراعی خواهند نمود چرا که می‏تواند راهکاری مؤثر در برابر استفاده گسترده از آفت‏کش‏ها و سایر مواد شیمیایی مضر برای انسان و محیط زیست باشد.