توسعه پایدار به عنوان دست رسی به ارزش هایی است که مورد نیاز و خواسته مردم است است، به طوری که خللی در تأمین نیاز های نسل های آینده به وجود نیاید. در واقع علت اولیه طرح مفهوم توسعه پایدار در مقابل مفهوم عام توسعه بحران های زیست محیطی به وجود آمده در کشورهای مختلف بوده است. الگوی توسعه پایدار منابع طبیعی را بستر توسعه می داند که بدون حفظ آن ادامه توسعه اقتصادی و زندگی بشر امکان پذیر نیست. در نتیجه کم یابی و محدودیت منابع را در نظر می گیرد و در حالی که الگوی رایج توسعه در جهان منابه طبیعی را به عنوان یکی از عوامل تولید مورد بهره برداری قرار می دهد بدون این که به محدودیت آن ها توجهی شود. اولین برنامه برای رسیدن توسعه پایدار را می توان اقداماتی در جهت حفظ منابع طبیعی و جاوگیری از تخریب محیط زیست دانست، باید تمام عواملی را که در این برنامه سهیم هستند را شناسایی کرد و نقش هر کدام را مشخص نمود.