با توجه به محدودیت منابع آب، یکی از راهکارهاي استفاده بهینه از منابع آب در بخش کشاورزي، کم‌آبیاري می‌باشد. به منظور بررسي اثر رژيم‌هاي مختلف آبياري بر عملكرد، كارآيي مصرف آب، شاخص برداشت، درصد چربي و درصد پروتئين سويا، آزمايشي در طي فصل زراعي سال 90-1389 روي ارقام M7، M9 و TMS در مزرعه تحقیقاتی دانشكده علوم كشاورزي خرم‌آباد انجام گرفت. آزمايش فوق در قالب طرح كرت‌هاي خردشده (اسپليت پلات) بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي و در سه تكرار انجام شد، به نحوي كه تيمارهاي آبياري در كرت‌هاي اصلي و ارقام سويا در كرت‌هاي فرعي قرار گرفتند. تیمارهای آبیاری شامل آبیاری کامل به میزان 100 درصد نیاز آبی گیاه و کم‌آبیاری تنظیم‌شده به ترتیب به میزان 80، 70 و 50 درصد نیاز آبی گیاه بودند. نتایج به‌ دست آمده نشان داد که به ‌طور كلي با افزايش میزان آبياري، عملكرد بیولوژیکی (3 تا 5/7 تن در هکتار) و عملكرد دانه (1/3 تا 2/5 تن در هکتار) در ارقام مختلف سويا افزايش يافت. افزايش میزان آبياري بر درصد چربي و پروتئين دانه اثر معني‌دار داشت، از بين ارقام نيز رقم M9 بالاترين عملكرد دانه (2/1 تن در هکتار)، عملكرد كل (4/7 تن در هکتار) و كارآيي مصرف آب (0/56 کیلوگرم بر هکتار بر میلی‌متر) را در شرايط تنش آبي و بدون تنش داشت.