در پهنه گسترده اي از نواحي خشك ايران تنها منبع تامين آب، ذخاير آب زيرزميني است. باتوجه به محدوديت اين منابع و رشد شتابان بخشهاي اقتصادي و اجتماعي كه افزايش تقاضا را بدنبال دارد، مديريت منابع آب در اين نواحي اهميت ويژه اي مييابد. چنانچه بهره برداري مازاد ادامه يابد، نه تنها با كاهش كمي و كيفي ذخاير آب زيرزميني روبرو خواهيم بود، بلكه امكان تامين آب مورد نياز بخشهاي اقتصادي و اجتماعي وجود نداشته و حيات اين مناطق با بحران روبرو خواهد شد.
تمركز بخش اعظمي از فعاليتهاي اقتصادي، صنعتي و جايگاه سياسي اتي ، مساله دسترسي به منابع آب پايدار را جهت رشد و توسعه فعاليتها در همه زمينه ها را بسيار حياتي نموده است. از اينرو چنانچه تمهيدات موثري براي عدم توازن سفره بعمل نيايد، باتوجه به خشكساليهاي اخير در آينده نه چندان دور بحران كم آبي آثار و پيامدهاي سوئي بر فعاليتهاي اقتصادي و اجتماعي خواهد گذاشت. هدف از ارائه اين مقاله معرفي يك روش جهت مديريت منابع آب در نواحي خشكي و نواحي همگون جغرافيايي آن مي باشد. براي رهايي از اثرات منفي كمبود آب بايد رفتار اجزاء ارایه شده در این روش را با سياستهاي موثر اصلاحي بهينه نمود.