رشد و توسعه جوامع انسانی همواره موازی با تولید و مصرف انرژی بوده است. طبق آمارهای به ثبت رسیده طی 30 سال گذشته احتیاجات انرژی جهان به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. در سال 1960 مصرف انرژی جهان معادل Gtoe 3/3 سود در سال 1990 این رقم به Gtoe 8/8 بالغ گردید، که دارای رشد متوسط سالانه 3/3 درصد می باشد و در مجموع 166 درصد افزایش نشان می دهد. در حال حاضر مصرف انرژی جهان بوده و پیش بینی می شود که این رقم در سال های 2010 و 2020 به 12 و 14 گیگاتن در سال افزایش یابد این ارقام نشان می دهند که میزان مصرف انرژی جهان در قرن آینده بالا می باشد و بالطبع این سئوال مهم مطرح است که آیا منابع انرژی های فسیلی در قرن های آینده، جوابگوی نیاز انرژی جهان برای بقاء تکامل و توسعه خواهد بود یا خیر؟
حداقل به دو دلیل عمده جواب این سئوال منفی است و باید منابع جدید انرژی را جایگزین منابع قدیم نمود این دلایل عبارتند از:
1- محدودیت و در عین حال مرغوبیت انرژی های فسیلی چرا که این سوخت ها از نوع انرژی شیمایی متمرکز بوده و مسلماً کاربردهایی بهتر از احتراق دارند.
2- مسائل و مشکلات زیست محیطی به طور کلی که امروزه حفظ سلامت اتمسفر از مهمترین پیش شرط های توسعه اقتصادی پایدار جهانی به شمار می آید.
از این راه است که دهه های آینده به عنوان سال های تلاش مشترک جامعه انسانی برای کنترل انتشار کربن، کنترل محیط زیست و در واقع تلاش برای تداوم حضور انسان در کره زمین خواهد بود.
بنابراین استفاده از منابع جدید انرژی به جای منابع فسیلی امری الزامی است سیستم های جدید انرژی در آینده باید متکی به تغییرات ساختاری و بنیادی باشد که در آن منابع انرژی بدون کربن نظیر انرژی خورشیدی و بادی و زمین گرمایی و کربن خنثی مانند انرژی بیوماس مورد استفاده قرار می گیرند. بدون تردید انرژی هایی تجدید پذیر با توجه به سادگی فن آوریشان در مقابل فن آوری انرژی هسته ای از یک طرف و نیزه به دلیل عدم ایجاد مشکلاتی نظیر زباله های اتمی از طرف دیگر نقش مهمی در سیستم های جدید انرژی در جهان ایفا می نمایند در هر حال باید اذعان داشت که در عمل عوامل متعددی به ویژه هزینه اولیه و قیمت تمام شده بالا، عدم سرمایه گذاری کافی برای بومی نمودن و بهبود کارآیی تکنولوژی های مربوطه، به حساب نیامدن هزینه های خارجی در معادلات اقتصادی، نبود سیاست های حمایتی در سطح جهانی، منطقه ای و محلی، نفوذ و توسعه انرژی های نو را بسیار کند و محدود ساخته است. ولی پژوهشگران و صنعتگران همواره تلاش خود را جهت رفع این مشکلات مبذول می دارند.
در ایران و در راستای همین اهداف سازمان انرژی های نو ایران متعاقب سیاست گذاری های وزارت نیرو در سال 1374 بهره دار این مهم به منظور دستیابی به اطلاعات و فن آوری های روز دنیا در خصوص استفاده از منابع انرژی های تجدید پذیر، پتانسیل سنجی و اجرای پروژه های متعدد در زمینه انرژی های نو شامل (انرژی خورشیدی، باد، زمین گرمایی، هیدروژن و زیست توده) گردیده است.