به منظور ارزيابي تاثير روش‌هاي مختلف کود دهي آلي و شيمايي و تراکم‌هاي تاج خروس بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد و روغن دانه سويا آزمايشي به صورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوک‌هاي کامل تصادفي در 3 تکرار اجرا شد. روش‌هاي مختلف کوددهي در 6 سطح شامل کود دامي (N1)، کمپوست زباله شهري (N2)، کود شيميايي (N3)، کمپوست زباله شهري + کود دامي (N4)، کمپوست زباله شهري + کود دامي + کود شيميايي (N5) و تيمار شاهد (N6) به عنوان سطوح عامل اصلي تعيين شدند. سه سطح مختلف تراکم علف هرز نيز شامل تراکم‌هاي صفر (D1)، 10 (D2) و 20 (D3) بوته تاج خروس در متر مربع به عنوان سطوح عامل فرعي تعيين شد. نتايج نشان داد تيمار N5 داراي بيشترين عملکرد و اجزاي عملکرد دانه بود. با افزايش تراکم علف هرز عملکرد و اجزاي عملکرد نيز کاهش يافتند. با افزايش تراکم تاج خروس، بين اجزاي عملکرد، در وزن 100 دانه افت کمتري مشاهده گرديد و بيشترين درصد کاهش مربوط به تعداد دانه در غلاف بود. بيشترين درصد روغن در تيمار (N1) و (N2) حاصل گرديد.