مدیریت و کنترل علف های هرز، آفات و بیماریها از جمله چالشهای عمده در کشاورزی پایدار است. زیرا از طرفی در کشاورزی پایدار، اصلی ترین روش مبارزه یعنی مبارزه شیمیایی واستفاده از علف کشها وآفتکشها که در کشاورزی رایج امری معمول است، به دلیل تبعاتی که مغایر اهداف این نوع کشاورزی (پایدار) می باشد، مورد نظر نبوده واز سوی دیگر خسارت ناشی از وجود علف های هرز، آفات و بیماریها در کاهش عملکرد محصولات زراعی و تولید بسیار مشهود است. راهبردهای مختلفی برای مدیریت علفهای هرزتبیین شده است، اما هیچ یک به تنهایی راه حل رضایت بخشی برای مشکلات علف هرز به شمار نمی روند. لذا به نظر می رسد که می بایست به موضوع مدیریت علف هرز به صورت علم جامع تلفیق کننده راهبردهای مختلف نگریست. در این میان عمده ترین روشی که مورد اقبال اکثر متخصصین در مدیریت علفهای هرز ،آفات و بیماریها است، مدیریت تلفیقی می باشد، که تغییر شرایط رشد ، من جمله افزایش تراکم گیاه زراعی به عنوان یک مکانیسم برای سخت کردن شرایط برای رویش علف هرز و افزایش توان رقابتی گیاه زراعی ، یکی از راهبردهای آن محسوب می شود. دستیابی به کنترل کامل علف هرز هدفی غیر واقعی است. روشهای زراعی در سطح گسترده ایی طی دوره رشد فعال گیاه زراعی به کار گرفته می شوند. یکی از روشهای زراعی با ملاحظات مدیریت کشاورزی پایدار روش استفاده از تراکم والگوی کاشت گیاه زراعی است. تلاشها باید در جهت استفاده از ابزارهای پیشگیرانه به منظور به حد اقل رسانی تراکم علف هرز تا حدی که خسارت محسوسی برای گیاه زراعی به دنبال نداشته باشد، صورت گیرد.. این عوامل زمانی موثر خواهند بود که تفاوت نمو بین گیاه زراعی و علف هرز را به سود گیاه زراعی تغییر دهند. این روش ها در بوم نظامهای کشاورزی رایج مورد استفاده قرار گرفته اند، اما با تجدد کشاورزی و کاربرد علف کشها رو به افول نهادند. برای بازگرداندن پایداری بوم نظامهای کشاورزی، اخیرا این روشها با قدری نوآوری، دوباره مد نظر قرار گرفته اند.