به منظور بررسی تاثیر کود های بیولوژیک بر روی گندم آزمایشی در سال زراعی 1390- 1389در مزرعه مجتمع آموزش جهاد کشاورزی استان همدان با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار به اجرا در آمد. تیمارها شامل 7 سطح مصرف کودی (اوره ، فسفات، فسفات و اوره ، کود بارور+ نیمی فسفات ، بارور و نیتروکسین ، نیتروکسین + نیمی اوره ، بارور+ فسفات) بود . عوامل مورد بررسی در این آزمایش عبارت بودند از : طول ساقه ، طول خوشه ، وزن هزار دانه ، عملکرد دانه ، وزن کاه ، ،عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت که مورد ارزیابی قرار گرفتند . به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که با مصرف کود نیتروکسین و بارور بیشتربن طول خوشه ، عملکرد دانه با توجه به تجزیه واریانس اختلاف معنی داری (0/05) نسبت به سایر مقادیر کودی دارد و شاخص برداشت اختلاف معنی داری در سطح (0/01) دارد . همچنین با مصرف کود بارور+ فسفات و اوره بیشترین وزن کاه عملکرد بیولوژیک می باشدو تنها بیشترین طول ساقه مربوط به استفاده از کود بارور و فسفات می باشد و با مصرف تنهای کود اوره کمترین طول ساقه ، وزن کاه و عملکرد بیولوژیک با توجه به تجزیه واریانس اختلاف معنی داری در سطح (0/01) دارد. با مصرف کود نیتروکسین و بارور بیشترین عملکرد دانه) 559/47 گرم در متر مربع( و کمترین عملکرد دانه (15/396گرم در متر مربع) مربوط به مصرف کود فسفات می باشد. لذا با استفاده از نتایج صورت گرفته کود های بیولوژیک نیتروکسین و بارور به همراه مصرف نصف اوره و فسفات نسبت به مصرف سایر کودها برتری داشته و در کاهش مصرف کود های شیمیایی اهمیت دارد و می تواند در توسعه کشاورزی پایدار موثر باشد.