از جمله عوامل کمرنگ بودن حضور زنان در عرصه‌های مدیریتی و مشاغل کلیدی، موضوع جنسیت است. در ایران مانند بسیاری از کشورهای جهان سوم حضور زنان را در بسیاری از مشاغل مؤثر و مفید نمی‌دانند. این روند در اکثر فعالیت‌های تولیدی بلاخص در بخش کشاورزی که قطب اصلی اقتصاد کشور می‌باشد نیز چنین است. زنان نيروي عمده براي ايجاد تحول و منبعي بالقوه براي پيشبرد اقتصاد روستايي و افزايش هر چه بيشتر نرخ رشد توليدات مواد غذايي‌ می‌باشند. آگاهي روز افزون نسبت به نقش اين قشر در فرآيند توليد و لزوم مشاركت گسترده‌تر آنان در روند توسعه اجتماعي و اقتصادي سبب شده است در سياست‌هاي نوين ملي، محلي و روستايي از فعاليت‌هاي آنان حمايت و پشتيباني بيشتري به عمل آيد. پس مشارکت آنان در برنامه¬ریزی‌های توسعه کشاورزی، ضمانت اجرایی طرح را بالا برده و از به هدر رفتن اعتبارات، منابع و امکانات جلوگیری می¬شود.