از قديم استفاده از گياهان‏ براي مصارف گوناگون مانند تهيه مواد غذايي‏، ادویه و یا مصارف دارويي به منظور درمان یا کاهش علائم بیماریها، معمول و مرسوم بوده است. در بیشتر موارد جستجوي خواص گياهان از راه‌هاي علمي و نتيجه تحقيقات منتشره شده منجر به تأييد نسخه‌هاي قديم و ارزش‌هاي درماني ذکر شده برای گیاهان شده است. در طي دهه اخير تعداد زيادي از گياهان و افزودنیهای گیاهی غذايي مورد بررسي قرار گرفته‌اند (Foster, 2012; Schulz, Hänsel, Blumenthal, & Tyler, 2013) که نه تنها در طیف وسیعی از بیماریهای عصبی، قلب و عروق، روان و گوارشی بکار رفته اند، بلکه در برخی موارد به عنوان محافظ بافتهای بدن مانند مغز و کبد مطرح شده اند (Heydari, Hassanzadeh, Moloudi, & Izadpanah, 2015; KAMBIZ, 2015; Moloudi et al., 2014).