همزمان با افزايش جمعيت در دهه هاي اخير نياز به آب سالم و قابل شرب روند صعودي داشته و از سويي منابع آب سطحي نيز با مسئله آلودگي و تغييرات حجمي در طول زمان روبرو هستند، در نتيجه نگاه برنامه ريزان به سوي منابع آب‌هاي زيرزميني به عنوان منابع حياتي آب در مناطق خشك ونيمه خشك ، سوق يافته است.بهره‌برداري بي رويه از سفره‌هاي آب زيرزميني مسئله كمبود آب را دو چندان کرده است. در حالي که مديريت و کنترل صحيح اين منابع مي‌تواند تا حدودي مشکلات کم آبي را بر طرف کند. يکي از راهکارهاي مديريتي منابع آب زيرزميني، تغذيه مصنوعي آبخوانها و تعيين مناسبترين مکان جهت اين مهم است. روند رو به ‌رشد و توسعه شهرستان طبس در سالهاي اخير، استراتژي مديريت منابع آب زيرزميني در اين منطقه را بيش از پيش ايجاب مي كند. هدف از اين پژوهش پهنه بندي حوضه آبخيز طبس و مکان‌يابي مناسبترين پهنه جهت تغذيه آبخوان‌هاي زيرزميني از طريق الگوريتم TOPSIS و تکنيک GIS وبا استفاده از پارامترهاي موثر بر تغذيه آبخوان ها است. الگوريتم TOPSIS يکي از روش هاي تصميم گيري چندمعياره است که ضمن ترکيب شاخص هاي کمي و کيفي و نيز وزن دهي متناسب با اهميت هر معيار، مي تواند در انتخاب بهترين گزينه به تصميم گيران كمك كند. نتايج نشان مي دهد که مناسبترين مکان در حوضه آبخيزطبس جهت تغذيه مصنوعي آبخوان‌هاي زيرزميني به ترتيب مناطق 3، 2 و 4 مي باشد كه دامنه ارتفاعي 900 تا 1650متر را شامل مي شود. در اين ميان ناحيه 3 با وزن 0/7364 در اولويت اول و سپس نواحي 2 و 4 به ترتيب با اوزان 6506/0و 0/4899 در اولويت هاي دوم و سوم قرار مي گيرند. مناطق 1 و 5 به ترتيب با امتياز 0/4748 و 0/4362 در رتبه هاي آخر قرار گرفته و جهت انجام پروژه هاي تغذيه مصنوعي مناسب نمي باشند.نتايج حاصل از اين پژوهش مي تواند در مديريت محيط منابع آب زيرزميني و طرح‌هاي تغذيه مصنوعي آبخوان‌هاي زيرزميني مثمر ثمر بوده و همچنين مبين کارايي و اهميت استفاده از مدل TOPSIS در مديريت و برنامه ريزي محيطي مي باشد.