یکی از مباحث مطرح امروزی در حوزه معماری‌ایران معماری پایدار هست که با استفاده از مصالح مناسب طبیعی و شناخت و به‌کارگیری آن باعث ذخیره و بهره‌گیری هرچه بهتر از انرژی‌های موجود می‌شود. استفاده از انرژِی¬های طبیعی و منابع طبیعی مولد انرژی مانند انرژی خورشیدی، باد، زمین‌گرمایی و مصالح مناسب در معماری حائز اهمیت است. از عوامل تأثیرگذار بر معماری می‌توان به شرایط اقلیمی اشاره نمود که معماری در هر اقلیم بسته به ویژگی‌ها آب‌وهوایی و مواد و مصالح موجود در آن منطقه متفاوت است. به‌هرروی معماری باید به‌گونه‌ای باشد که فرد بتواند در آن مکان به‌راحتی و در آسایش زندگی و نیازهای خود را برطرف نماید. برای برطرف کردن نیازها باید معماری یا محیط همساز باشد و از آن الهام بگیرد. یکی از نمونه‌های الهام گرفتن معماری از طبیعت، بهره‌گیری از لانه موریانه در مناطق گرم و خشک است. اگر نگاهی اجمالی به زندگی موریانه‌های داشته باشیم به این موضوع پی می‌بریم که آن‌ها موجوداتی اجتماعی هستند که لانه‌های خود را یا درون خاک یا بر روی خاک می‌سازند. آن‌ها خاک‌های موجود را بزاق خود ترکیب و به‌صورت گلوله‌های ریزی درمی‌آورند که آن‌ها مصالح مورداستفاده در لانه‌ها هستند و برای تهویه لانه‌ها از سیستم دودکشی استفاده می‌کنند. لانه‌های خود را مخروطی می‌سازند که در تمام ساعات روز از نور خورشید بهره گیرند. از خاک رس و گل آن در دیواره‌های لانه‌ها استفاده می‌کنند که ظرفیت حرارتی بالایی دارد برای افزایش استحکام رس به آن شن اضافه می‌کنند. معماران از مطالعه هرچه بیشتر زندگی موریانه‌ها می‌توانند به راز لانه‌سازی آن‌ها پی برند و از شیوه لانه‌سازی آن‌ها برای ساخت‌وسازهای امروزی در نواحی گرم و خشک بهره‌جویند.