مقایسه اکوتیپ های بومی گیاه دارویی ماریتیغال با ارقام اصلاحی آن ازنظر میزان مواد مؤثره حائز اهمیت می‌باشد. منطقه، زمان کاشت و نوع اکوتیپ بر روی خصوصیات مختلف این گیاه دارویی تأثیر به سزایی دارد. از این‌رو اثر منطقه و فصل کاشت به‌صورت طرح کرت‌های خردشده بر روی چهار اکوتیپ بومی و یک اکوتیپ زراعی به مدت دو سال ۱۳۹۳-1394 در دو منطقه سردسیر و معتدل موردمطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، بیشترین ارتفاع بوته، تعداد دانه در کاپیتول و عملکرد دانه در منطقه معتدل خرم‌آباد وکشت پاییزه به دست آمد. نتایج تجزیه آماری پس‌ازآنوا همراه با روش برش دهی اثر متقابل نشان داد که بیشترین عملکرد (۱٫۴ تن در هکتار) و میزان ماده مؤثره سیلی‌مارین (۲۲ میلی‌گرم در گرم) در اکوتیپ زراعی، در منطقه معتدل و در کاشت پاییزه به دست آمد. از بین تمام اکوتیپ ها، بیشترین میزان سیلی‌بین (۴٫۲ میلی‌گرم در گرم) در منطقه سردسیر و در اکوتیپ الشتر به دست آمد. همه اکوتیپ های بومی و زراعی در کاشت پاییزه در منطقه سردسیر به دلیل سرمازدگی از بین رفتند. تجزیه رگرسیونی مشخص ساخت که واکنش میزان سیلی‌بین به سیلی‌مارین با یک معادله خط راست قابل توصیف است. نتیجه اینکه مشخص گردید که اکوتیپ های بومی یک منطقه ازلحاظ میزان ماده مؤثره می‌توانند نسبت به اکوتیپ زراعی برتری داشته باشند و در برنامه‌های اصلاحی مورداستفاده قرار گیرند.