اگرچه توسعه پایدار کشاورزی تابعی از عوامل اقتصادی، اجتماعی و محیطی است، اما به نظر می¬رسد می¬تواند به میزان درخور توجهی تابعی از نحوه مدیریت و کاربری اراضی به منظور افزایش کارایی، اثربخشی و پایداری باشد. زمین به عنوان یکی از عوامل پایه و اصلی در تولید محصولات کشاورزی و با توجه به کارکرد¬هایی که دارد حائز اهمیت می¬باشد، مخصوصاً در کشور¬های در حال توسعه که بیشتر مردم درگیر در کشاورزی اولیه، تولیدات دامی، جنگلداری و ماهیگیری هستند و فعالیت برای توسعه مستقیماً به کیفیت اراضی و منابع آن پیوند خورده است. با توجه به آمارهای ارائه شده در مورد تخریب و ناپایداری اراضی و نقش زمین در ایجاد امنیت غذایی، حفاظت از محیط زیست و تنوع زیستی و اشتغال پایدار، ضرورت برنامه¬ریزی، شناسایی و بکارگیری راهکار¬های مدیریت و حفاظت از اراضی بیش از پیش اهمیت می¬یابد. بر این اساس اخیراً مدیریت پایدار زمین به دنبال بحث جهانی در مورد توسعه پایدار به عنوان بنیان کشاورزی پایدار و کاهش فقر مطرح شده است. تحقیق حاضر با هدف تبیین اهمیت مدیریت پایدار اراضی در فرآیند توسعه پایدار کشاورزی در قالب کیفی و بر مبنای بررسی منابع علمی و جست¬و¬جو در اسناد و مدارک مکتوب و گزارش های بانک جهانی و سایر نهاد¬ها و سازمان¬ها به رشته تحریر درآمده است. جهت نیل به این هدف ابتدا مفهوم توسعه پایدار و کشاورزی پایدار مورد اشاره قرار گرفته سپس مفهوم مدیریت پایدار اراضی، اهمیت آن، ابعاد و مؤلفه ها، شاخص ها و معیار¬های آن مطرح گردیده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که مدیریت پایدار اراضی به طور کلی در همه نظام های کاربری زمین از قبیل اراضی کشاورزی، مراتع، جنگل¬ها می¬تواند در سه بعد اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی با افزایش بهره¬وری اراضی، بهبود معاش و بهبود اکوسیستم¬ها، باعث توسعه پایدار کشاورزی شود.