در گذشته های نه چندان دور ، جهان صنعتی با رشدي شتابان در مسیر پاسخگویی به نیازهاي مصرف کنندگان تلاش می نمود. پاسخگویی سریع به بازار مصرف، ایجاد تنوع محصول و خدمات، ایجاد سیستمهاي تسهیل کننده ارتباط با مشتریان و هزاران دستاورد دیگر موجب گردیده بود تا سازمانها خود را در مسیر صحیح تعالی و موفقیت تصور نمایند. اما تغییر عوامل محیطی چون تخریب محیط زیست، آلودگی هوا، تخریب لایه اوزون و گرم شدن تدریجی زمین از جمله ارمغانهاي نامبارك این نگاه صنعتی بود که به تدریج موج عظیمی از نگرانی ها و تردیدها را موجب گردیده و رهبران صنعتی را با واقعیت تلخ "تولید، عرضه و مصرف به قیمت نابودي زمین" مواجه نمود.ضرورت پرداختن به محيط زيست در صنایع نفت و گاز هنگامي روشن تر ميگردد كه دريابيم حركت در مسير توسعه و تولید پايدار صنعتي بدون توجه به محيط زيست غير ممكن است. موضوع آلودگي هاي ناشي از نفت و فرآورده هاي آن، طي چند دهه اخير جايگاه ويژه اي در مباحث مربوط به محيط زيست را در جهان به خود اختصاص داده كه بار منفي آن، منتقدان را به بحث هاي متنوعي كشانده است. بدلیل چالش های اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی که در دهه اخیر سازمان ها را تهدید نموده ، رویکرد مشتری گرایی و تمرکز بر خواسته های آن و طراحی راهبرد سازمان بر این اساس (ایجاد رضایت در مشتریان) قابلیت خود را برای ایجاد مزیت رقابتی در سازمان ها از دست داده است. اگر در دو هه گذشته مشتری گرایی عامل مزیت رقابتی سازمان محسوب می شد، در همین راستا سازمان ها بقای خود را در مسئولیت پذیری در سه حوزه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی یافته اند. مدل مدیریت سبز یک رویکرد نوین مدیریتی است که برای کسب موفقیت پایدار از سوی سازمان ها در کلاس جهانی اتخاذ می گرددو این امکان را به سازمان ها می دهد تا با بهره گیری از رویکردی نوین، منافع اقتصادی و ارائه خدمات خود را بطور پایدار حفظ نمایند. در این مقاله با بررسی اصول و مبانی مدل مدیریت سبز ارتباط آنها با مباحث توسعه و تولید پایدار نیز مورد بررسی قرار گرفته است.