به منظور مطالعه پتانسیل آللوپاتی بین ژنوتیپ های مختلف گندم آزمایشی با استفاده از 20 ژنوتیپ گندم در دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان اجرا شد.آزمایش با استفاده از 4 غلظت (0 ،25 ،50 و 100درصد) عصاره آبی گیاهچه های 20 ژنوتیپ گندم بر علف هرز چاودار انجام شد.عصاره بخش های مختلف ریشه، ساقه و برگ به تفکیک مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج نشان داد عصاره ریشه در مقایسه با برگ و ساقه بازدارندگی کمتری دارد.در کلیه ارقام با افزایش غلظت عصاره ، درصد جوانه زنی، طول ریشه ، طول ساقه ، وزن تر ریشه و وزن تر ساقه کاهش یافت. بطوریکه در غلظت 100 درصد در هیچ کدام از ارقام جوانه زنی مشاهده نشد. بیشترین میزان بازدارندگی بین ارقام مختلف رقم سبلان و مغان1و2 و کمترین بازدارندگی در رقم کویر مشاهده شد. در رابطه با عصاره برگ 75 درصد ژنوتیپ ها رشد ساقه چه رابین 50تا75 درصد و 85 درصد ژنوتیپ ها رشد ریشه چه را بین 50 تا 70 درصد کاهش دادند.لذا به نظر می رسد در مناطقی که مشکل عمده مزارع گندم علف های هرز چاودار وحشی می باشند رقم سبلان و مغان را می توان در جهت کنترل این علف هرز توصیه کرد.