نبود آمار مورد نیاز در زمینه فرسایش و رسوب و مشخص نبودن نسبت تحویل رسوب (SDR) در اکثر حوضه¬های آبخیز ایران از مسائل و مشکلات مهم به حساب می¬آید که عملا مانع برنامه ریزی اصولی به ویژه برای تهیه و اجرای طرح¬های آبخیزداری می-شود. تعیین میزان فرسایش و رسوب درهر حوزه به عنوان یکی از اولین اقدامات برای مدیریت حوزه آبخیز می¬باشد. فرسایش و انتقال مواد رسوبی از جهات مختلفی مورد توجه قرار می¬گیرد که مهمترین آن از بین رفتن اراضی حاصلخیز کشاورزی، پر شدن مخازن سدها ، پر شدن کانال های آبرسانی می باشد. در این تحقیق روابط تجربی مختلفی از قبیل، (Mener (1970) ،Renfor (1972) ، Renfor(1975) ، Vanani(1975 ، واحد خدمات حفاظت خاک آمریکا (1971)، واحد خدمات حفاظت خاک آمریکا(1983) ، (Larence(1996 و همچنین گراف مبتنی بر مساحت و بافت خاک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به¬دست آمده حاکی از آن می¬باشد که گراف مبتنی بر مساحت و بافت خاک ( 28=SDR) و رابطه واحد خدمات حفاظت خاک آمریکا (1971) با ( 0/14=SDR) به ترتیب بیشرین وکمترین برآورد را از مقدار SDR در منطقه مورد مطالعه نشان دادند.