یکی از مهمترین عوامل موثر در بهبود کیفیت زندگی در جوامع انسانی بهداشت مسکن و محل زندگی است. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت بهداشت مسکن و ایمنی منازل روستایی در شهرستان قزوین در سال 93 بود. جامعه ی آماری این پژوهش 31338 خانوار روستایی واقع در 357 روستای دائمی شهرستان قزوین بود که از مجموع آنها تعداد20 روستای بالای 20 خانوار به روش خوشه¬ای و 500 خانوار به صورت تصادفی طبقه¬ای براساس تخصیص متناسب انتخاب شدند. شاخص¬های بهداشتی و ایمنی مساکن مورد بررسی با چک لیست های استاندارد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که 90/4 % مساکن روستایی بیش از m2 70 زیربنا داشتند،45/2 % ساختمان¬ها از مصالح نامرغوب ( خشتی 24/2%، بلوکی 17/2% و چوبی 3/8% ) ساخته شده بودند. بیش از 95% از خانوارها به آب آشامیدنی سالم و از طریق انشعاب خصوصی در منزل دسترسی داشتند. 88/6% خانوارها زباله خود را به روش بهداشتی جمع آوری و دفع می¬کردند. 63/2 % خانوارها فاضلاب و 56/4 % خانوارها فضولات دام خود را بصورت غیر¬بهداشتی در انهار و معابر و دفع می¬کردند. بیش از 65 % خانوارها از نظر پارامترهای مختلف بهداشت مسکن (کف، دیوارها، سقف، نوراتاقها، حمام و توالت) از وضعیت مناسب و بهداشتی برخوردار بودند. از نظر ایمنی نیز اتاقها با 76/2 % وضعیت ایمنی مطلوب و حمام منازل با 52/4 % ایمنی ضعیف و سایر بخش های منزل نیز ایمنی متوسط به بالایی داشتند. مطالعه انجام شده بهبود نسبی و روند رو به رشد وضعیت بهداشت مسکن و ایمنی منازل روستایی شهرستان قزوین را نشان داد هر چند هنوز تا وضعیت مطلوب فاصله زیادی وجود دارد. پیشنهاد می¬گردد ضمن توسعه طرح مسکن روستایی و نظارت بر ساخت و ساز مساکن روستایی اقدامات جدی در زمینه بهسازی محیط از نظر دفع فاضلاب و فضولات دامی نیز صورت پذیرد.