دفن بهداشتي و مهندسي پسماند شیوه ای کنترل شده و متداول ترين روش دفع پسماند شهري، صنعتي و خطرناك در جهان به شمار مي رود. مديريت عمليات يك محل دفن بهداشتي شامل مكان يابي مناسب محل دفن، آماده سازي محل دفن و عمليات اجرايي و مهندسي در محل دفن مي باشد. اولين گام در طراحي محل دفن، انتخاب محل مناسب جهت دفن مي باشد. درمكان يابي محل دفن بايستي به عواملي همچون توپوگرافي و زمين شناسي محل، هيدرولوژي منطقه، شرايط اقليمي، سطح زمين مورد نياز، خاك پوششي، سطح آب زيرزميني، موقعيت زمين نسبت به توسعه شهر، خصوصيات زباله دفني، كاربري زمين هاي مجاور، فاصله آبهاي سطحي از محل دفن، قيمت زمين و طول عمر جايگاه دفن و ... توجه داشت. در انتخاب و ارزيابي محل دفن مواد زائد جامد از معيارها و شاخص هایي همچون روش دراستيك (Drastic)، الكنو (Oleckno)، روش GIS، روش غربال كردن منطقه اي و محلی، روش MPCA، روش سازمان حفاظت محيط زيست آمریکا (USEPA)، معیارهای ارائه شده توسط سازمان محیط زیست ایران و ... استفاده مي شود. این شاخص ها که در واقع خطوط راهنمای ما هستند پس از امتيازدهی و وزن دهی به هر معيار، رد یا قبول مكان دفن را مشخص مي کنند. هدف از اين مقاله، انتخاب محل مناسب دفن مواد زائد جامد توسط معيارهاي فوق الذکر مي باشد. در نهايت با توجه به معيارها و ضوابط در كشورهاي مختلف در انتخاب مناسب محل دفن و مقايسه بين آنها، و ادغام معيارها جهت مكان يابي محل دفن پسماند با در نظر گرفتن تمام جوانب در مكان يابي و همچنين كاستي ها، مناسب ترين معيار انتخاب محل دفن در كشور پيشنهاد مي گردد.