در دهه های اخیر شهر نشینی با تحول گسترده ای رو به رو بوده است. اين دگرگوني سريع حكم مي كند تا تغييراتي در نحوه برنامه ريزي و مديريت شهري صورت گيرد و برنامه ها از جامع نگري و هماهنگي بيشتري نسبت به روشهاي پيشين برخوردار گردند. امروزه شهرها به عنوان مصرف کننده و توزیع کننده ی اصلی کالاها و خدمات، تبدیل به نقاط کانونی بحث پایداری شده اند. آموزش همگانی محیط زیست و مديريت محيط زيست شهري نظیر مديريت پسماند، افزايش كارايي انرژي، توسعه حمل و نقل شهري، كنترل آلودگي صوتي، كنترل آلودگي هاي آب و هوا، توزيع بهينه پارک ها و فضاي سبز پایه و اساس توسعه پایدار در مناطق شهری می باشد. آموزش ، موثرترين ابزار و شيوه افزايش آگاهي فرد در جوامع با مسائل و معضلات جامعه است كه آگاهي و درك عمومي افراد ، به حركت در آورنده تغييرات مثبت پايدار در محيط زيست است. هدف از آموزش محيط زيست ايجاد حساسيت، تعهد و مسئوليت در افراد نسبت به حوادث و تغييرات فيزيكي ، اقتصادي ، زيستي ، اجتماعي و سياسي و تأثير آن بر زيست كره است. در این مقاله به بررسی مسائل و مشکلات گسترش شهر ها، مفهوم آموزش و مدیریت محیط زیست و نقش آن در توسعه پایدار شهری پرداخته شده است.