به منظور بررسی تاثیر بافت خاک و کود گاوی بر میزان عنصر روی قابل عصاره گیری باDTPA، آزمایشی گلدانی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تیمار و چهار تکرار انجام پذیرفت. فاکتورها شامل دو سطح 0 و 5 تن کودگاوی درهرهکتارخاک و دو نمونه بافت خاک شامل خاکهای لومی شنی و سیلتی رسی بود. نمونه های کود گاوی به مقدار 0 و 5 تن در هکتار در دو سطح به دو نوع خاک ذکر شده اضافه گردید. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که بیشترین میزان روی قابل عصاره گیری با DTPA در خاک با بافت لومی شنی مشاهده شد که این تیمار نسبت به تیمار سیلتی رسی افزایش معنی داری را در مقدار روی قابل عصاره گیری با DTPA را نشان داد. همینطور مقدار روی قابل عصاره گیری با DTPA در تیمارهای کود آلی به طور معنی داری کمتر از معادل منبع شیمیایی آن بود بطوریکه اضافه نمودن 5 تن کودگاوی در هکتار خاک باعث کاهش معنی¬دار مقدار روی قابل عصاره گیری با DTPA نسبت به خاک فاقد کود گاوی شد. همچنین نتایج برهمکنش بافت خاک و کود گاوی بر مقدار روی قابل عصاره¬گیریDTPA نیز نشان داد که بالاترین مقدار روی قابل عصاره¬گیریDTPA مربوط به خاک فاقد کود گاوی با بافت لومی شنی بود که نسبت به بافت مشابه وتیمار کودی 5 تن درهکتار و خاک فاقد کود گاوی با بافت سیلتی رسی افزایش معنی¬داری در مقدار روی قابل عصاره¬گیریDTPA نشان داد.