در پروژه¬های مربوط به زیر¬ساخت¬های خطی مانند خطوط انتقال گاز طبیعی، به منظور کاهش آسیب¬رسانی به منابع محیط¬زیستی و نیل به اهداف توسعه¬ی پایدار، ناگزیر باید مشخصه¬های محیط¬زیستی در فرآیند مسیریابی خطوط انتقال گاز طبیعی دخالت داده شوند. به همین دلیل در انتقال خطوط لوله¬ی گاز طبیعی، یکی از مهم¬ترین و اساسی¬ترین مراحل مطالعاتی و طرح¬ریزی، موضوع طراحی مسیر اولیه یا مطالعات فاز صفر است. روش¬های نوینی برای مسیریابی زیر¬ساخت¬های خطی در سال¬های اخیر توسعه یافته است و امروزه سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS ) به برنامه¬ریزان این امکان را می¬دهد که بتوانند مسیرهای بهینه¬ای را برای توسعه¬ی زیر¬ساخت¬های خطی شناسایی کنند. در میان روش¬های مبتنی بر GIS، روش تحلیل کم هزینه¬ترین مسیر (LCPA ) که رایج¬ترین روش در طراحی زیر¬ساخت¬های خطی است، امکان تعیین مسیر بهینه به منظور اتصال دو مکان را با ترکیب معیارهای متعدد دارد. این فرآیند به کمک روش ارزیابی چند متغیره¬ ( MCE) انجام می¬گیرد. بر این اساس، در این مقاله الگوی مسیریابی بهینه¬ی خطوط انتقال لوله¬ی گاز طبیعی به کمک روش MCE و LCPA ارائه خواهد شد. هدف در مسیریابی بهینه، مکان¬یابی مسیری است که از یک طرف کاهش آسیب¬های محیطی و از طرف دیگر توجیه¬پذیری فنی و اقتصادی طرح¬ها را فراهم سازد. این الگو می¬تواند به عنوان چارچوب اولیه در مسیریابی زیرساخت¬های خطی مانند خطوط انتقال گاز طبیعی در مناطق روستایی و شهری مورد استفاده مدیران قرار گیرد.