چکیده
این مقاله مفهوم همبستگی و تعامل اقوام و عوامل مؤثر بر آن را در قالب یک چارچوب مفهومی بیان و در ادامه نقش و تأثیر گردشگری بر هر یک از عوامل مؤثر مورد بررسی قرار می¬دهد. مفهوم همبستگی در تاریخ اندیشه علوم اجتماعی، سیاسی و انسانی سابقه¬ای طولانی دارد و منظور از آن هماهنگی میان اجزای تشکیل¬دهنده کل نظام اجتماعی است.
همبستگی و تعامل مفهومی دو سویه داشته که هم بر تمایزات و هم بر اشتراکات دلالت می¬کند. این مفهوم از یک سو با تأکید بر مشترکات، ما را پیرامون محوری واحد همبسته و متعهد می¬سازد و از دیگر سو ما را از دیگران باز می¬شناساند. در این نوشتار سعی شده است ضمن جمع¬آوری اطلاعات از طریق کتابخانه¬ای و بررسی مبانی نظری به روش تحلیل محتوا، با نگاهی موشکافانه و عمیق به این دو پرسش که «عوامل مؤثر بر همبستگی و تعامل کدامند؟» و «نقش مؤلفه¬های فرهنگ و گردشگری در ایجاد همبستگی ملی چیست؟» پاسخ داده شود. ایران ما کشوری متنوع، متکثر و مرکب از اقوام و خرده فرهنگ¬های گوناگون است که در میان آنها عناصر هویتی، دینی، ذهنی، تاریخ مشترک و جغرافیای واحد از اهمیتی بسیار برخوردار است. پیش زمینه تقویت همبستگی ملی در یک جامعه، وجود شناخت مشترک خرده فرهنگ¬ها از یکدیگر است و زبان فارسی به عنوان میراث فرهنگی مشترک در این میان نقش تسهیل¬کننده این شناخت را دارد و بدیهی است که گسترش ایرانگردی در قالب گردشگری، زیربنای برقراری شناخت مشترک و درک متقابل میان خرده¬فرهنگ¬ها محسوب می¬شود.