توجه به فرهنگ ملی و بومی به عنوان یکی از ارکان توسعه ی پایدار شناخته شده است. میراث فرهنگی کشور ما ایران به خصوص بناهای تاریخی به عنوان یکی از پایه های فرهنگ نیازمند توجه است. میان حفاظت از این ثروت ملی و چگونگی بهره برداری از آن همواره تعارض هایی وجود داشته، به گونه ای که این مسأله گاه موجودیت بناهای تاریخی را با خطر مواجه ساخته است. اما اگر حفاظت در راستای بهره برداری صحیح مورد استفاده قرار گیرد، بدیهی است که پیش از هرگونه بهره برداری، شناخت امری لازم است، چرا که میان شناخت صحیح یک بنای تاریخی با چگونگی بهره برداری از آن ارتباط مستقیم وجود دارد. در این میان توجه به حفاظت پیشگیرانه از این ثروت ملی در برابر حوادث طبیعی، امری ضروری به نظر می رسد. زلزله به عنوان یکی از موثرترین حوادث طبیعی در تخریب و نابودی ابنیه ی تاریخی تاثیر بسزایی داشته و انجام اقداماتی جهت حفاظت از آن ها پیش از وقوع حادثه لازم و البته انجام این امر مستلزم مداخلاتی در بنا است.
به طور خاص و بر اساس منشورهای بین المللی، مداخله در بناهای تاریخی به منظور حفاظت از آنها در برابر نیروهای مخرب طبیعی، باید در حداقل ممکن و صرفا بر اساس ضرورت باشد. بدین لحاظ نرم افزارهای المان محدود با تعیین نقاط آسیب پذیر، بهسازی لرزه ای بناها را دقیق و هدفمند نموده و از مداخلات غیر ضروری جلوگیری می نماید.
در این نوشتار میزان آسیب پذیری ساختمان دیوان خانه عمارت مسعودیه در برابر زلزله سنجیده می شود. در این راستا شتابنگاشتی با در نظر گرفتن شرایط محیطی ساختمان از جمله، فاصله از گسل مبنا، شرایط خاک زمین و شدت زلزله های رخ داده در منطقه مورد استفاده قرار خواهد گرفت و سپس با انجام آنالیز تاریخچه ی زمانی، میزان آسیب پذیری، زمان های بحرانی و مواضع حساس معرفی خواهند شد. در پایان با مشخص شدن مواضع حساس و آسیب پذیر پیشنهاداتی جهت بهسازی لرزه ای بنا با حداقل مداخله ارائه خواهد شد.