امروزه کيفيت و جذابيت فضاهاي شهري به يکي از مهمترين سنجه¬هاي توسعه يافتگي و قابليت در شهرها بدل گرديده است. در اين ميان بافت¬هاي تاريخي و فرهنگي بدليل ويژگيهاي خود در ايجاد تعاملات اجتماعي در عصر ارتباطات مجازي و تحريک اقتصادي نواحي پيراموني و نيز به عنوان پهنه¬هاي چند عملکردي که دامنه گسترده¬اي از فعاليت¬ها را در برمي¬گيرند از نقشي اساسي برخوردار مي¬باشند. اين پژوهش در رابطه با نقش توليد فرهنگي در بازسازي شهري انجام گرفته است و نشان مي¬دهد که توليدات فرهنگي مي¬تواند شهرها را به مکانهايي پر جنب و جوش تبديل کند و اثرات قابل ملاحظه فيزيکي، اجتماعي و اقتصادي اعمال کند. علي¬رغم عدم وجود يک مدل همه پسند، توليد فرهنگي اگر به درستي به کار گرفته شود، مي تواند به عنوان ابتکاري مهم در توسعه هر شهري پيشنهاد شود و اثرات مثبت پايداري را براي شهرها توليد کند. برنامه ريزان شهرها، بايد شرايط و عوامل را درنظر بگيرند و يک پلان خاص را متناسب با بافت شهر و هماهنگ با ساير طرح¬ها، طراحي کنند.
تحقيق حاضر در گروه تحقيقات كيفي قرار مي¬گيرد که از اطلاعات جمع‌آوري شده، توصيف‌هاي تحليلي، ادراكي، پرسشنامه و مصاحبه حاصل مي‌شود. پس از مرور مفاهيم و نظريات مرتبط، با بررسي نمونه موردي (خيابان لاله¬زار) که به لحاظ تاريخي، قوي و در عين حال از سرزندگي کافي برخوردار نمي¬باشد، به اثبات اين فرضيه مي¬پردازد که لاله¬زار مي¬تواند يک نمونه موفق در استفاده از توليد فرهنگي براي بازسازي و احيا در شهر باشد .