از اجلاس ریو به بعد، به ویژه بر توسعه پایدار به عنوان اساسی¬ترین، حیاتی¬ترین و محوری¬ترین مناظره در قرن بیست و یکم تأکید بسیار می¬شود. در مسیر تبیین این موضوع از مهم¬ترین مولفه¬های توسعه پایدار کودکان نیز می¬باشند. لازمه اصلاح كالبد آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعاليت کودکان است، فضاهایی كه دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فيزیکی ذهنی، عاطفی و اجتماعی كودكان می¬باشد كه تحقق این امر از طریق طراحی جزئيات فضا ها با توجه به الگوهای رفتاری كودكان امکان-پذیر می¬گردد. سرمایه گذاری برای آینده کودک با توجه به نیازهای امروز و فردای او به منظور بهینه سازی افکار و استعدادهای نهفته فرد و پرورش اندیشه¬های او همه و همه می¬تواند زمینه¬ساز خودکفایی، بهره¬وری در تولید، استقلال فکری و ذهنی جامعه و رشد و اعتلای دیگر زمینه¬های اجتماعی -فرهنگی و حتی اقتصادی کشور باشد. تحقیق حاضر با روش کمی و کیفی و رویکرد تحلیلی بر اساس برداشت¬های میدانی و مطالعات کتابخانه¬ای، و برداشت¬های میدانی و توزیع پرسشنامه است. برای تحلیل شاخص-های پایداری در ارتباط با محیط کودک، از دیدگاه والدین و مربیان استفاده شده است. برای سهولت کار از روش نمونه¬گیری استفاده شد. تعداد نمونه 90 نفر و روش نمونه¬گیری از نوع تصادفی نامنظم است. شاخص¬ها در پرسشنامه به دو بخش خلاقیت و معماری فضا تقسیم گشتند.