چکیده
توسعه پایدار که امروزه یکی از موضوعات مورد بحث محافل توسعه و برنامه ریزی است خود برآیند انگاره های مختلف توسعه است. نکته مشترک این انگاره ها پایداری و رسیدن به فرآیندی از توسعه است که بتواند پایا و بادوام باشد، لازمه پایداری، تعادل است و به عبارت دیگر روی دیگر سکه پایداری، تعادل است. در الگوهاي جدید برنامه ریزي و مدیریت شهري جهانی، اجراي پروژه هاي مشارکت شهری جایگاه خاصی یافته است .اجراي پروژه توسعه ي شهري یک فعالیت جمعی است مبتنی بر نقش مشارکت شهروندي با الگوهاي متفاوت مبتنی برمشارکت افراد، خانواده ها، گروه ها، سازمان ها، نهادها و بخش هاي خصوصی و عمومی است.اصطلاح تخصصی توسعه پایین به بالا، نیز ناظر به نقش مشارکتی مردم است و نقش مشارکتی مردم ( افراد ، گروهها ، سازمانها) در فرایند توسعه ازجمله توسعه شهري واقعیتی انکار ناپذیر است. تجربیات جهانی نشان می دهد که از دهه 1980میلادي به بعد در برنامه هاي توسعه ي شهري توجه فزاینده اي به رویکرد مشارکت صورت گرفته است .
در این پژوهش الگوها و مدل هاي مختلف برنامه ریزي مشارکتی بررسی و به دیدگاه هاي حاکم بر مشارکت مردمی در برنامه ریزي شهري، نظریات و مدل هاي مشارکتی، ویژگی هاي نظام هاي مشارکتی در مدیریت شهري سطوح مختلف مشارکت مردمی در طرح هاي شهري را پرداخته می شود و در نهایت این نتیجه حاصل شد که با مشارکت مردم در فرآیند توسعه شهری، مدیران شهری بهتر می توانند مسائل و نارسایی های اجتماعی را شناخته و در جهت حل آن و نهایتاً بهسازی وتوسعه شهری اقدام نمایند.