این پژوهش با هدف بررسی تطبیقی تأثیر الگوهای کالبدی-شهری مجتمع های مسکونی میان مرتبه و بلند مرتبه بر رضایت ساکنین انجام گرفت. تحقیق حاضر پس از تبین روند ایجاد مجتمع های مسکونی در جهان ،ایران و شهر تهران ،به ابعاد و معیارهای برنامه ریزی و طراحی مجتمع های مسکونی پرداخته و برخی از این اصول را در دو نمونه مورد مطالعه برای ارزیابی کمی استفاده گردیده است. این پژوهش مطالعه موردی مجتمع نور و اسکان تهران بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش مشاهده و پرسشنامه محقق ساخته بود. داده های تحقیق با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون t یک گروهی تجزیه و تحلیل شد. یافته های تحقیق نشان داد که در مجتمع های مسکونی متعارف محیط مسکونی مطلوب تری نسبت به نمونه بلند مرتبه فراهم شده است. تراکم پایین و وجود فضای باز و سبز و اثرات آن بر کیفیت های کالبدی-فضایی محیط، باعث برتری امتیاز کلی نمونه متعارف نسبت به نمونه بلند مرتبه گردیده است. در ساخت مجتمع های مسکونی، رعایت اصول شهر سازی و ایجاد فضایی مناسب برای زندگی و تامین خدمات و تسهیلات برای ساکنان آنها می تواند فضای جدید را به محیط های مسکونی مطلوب تبدیل کند.