یکی از مباحث مطرح در معماری، پایداری و به طبع آن طراحی بر اساس الگوهای معماری پایدار می¬باشد. یکی از مشکلات معماری معاصر استفاده از مصالح نامناسب و طراحی¬هایی بدون توجه به اقلیم می¬باشد. برای ارتقاء کیفیت معماری معاصر، توجه به الگوهای پایدار معماری سنتی و تطبیق آن با معماری امروز، و توسعه در چهارچوب توسعه پایدار می¬تواند راهگشا باشد. در این پژوهش ابتدا به تعاریف و ویژگی¬های معماری پایدار و اصول مطرح شده در آن پرداخته شده و سپس با کنکاش در معماری مناطق سرد و خشک (نمونه موردی: شهرکرد)، به خصوص بنا¬های سنتی آن به الگوی پایدار بکار گرفته شده در این شهر رسید و از الگوها درس گرفت. همچنین از طبیعت و انرژی¬های پاک در توسعه پایدار به نحو احسن استفاده شده است. بنابر¬این با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه¬ای و بکارگیری روش تحلیلی-توصیفی و با تحلیل و بررسی معماری سنتی شهرکرد، به شاخص¬ها و الگوهای پایدار بکار گرفته شده در این منطقه رسیدیم.