تا قبل از جريان انقلاب صنعتي ، تغييرات جوامع شهري بسيار بطئي و نامحسوس بوده و به تبع آن ، كالبد شهرها نيز با دگرگوني قابل توجهي مواجه نبود .همگام با تغييرات اقتصادي ، اجتماعي و فرهنگي و فناوري هاي جديد، بافت هاي شهري با تغيير شكل و شالوده مواجه گرديدند. اين تحولات در شهرها باعث پيدايش بافت هايي مي گردد كه از نظر كالبدي ، اجتماعي و فرهنگي با هم متفاوت هستند. اين بافت ها امروزه دچار فرسودگي و پژمردگي حاصل از اين تحولات و فعاليت ها گشته اند كه برنامه ریزی در جهت بهسازی و ارتقا آنها از جنبه های مختلف را امری ضروری باید دانست. اهمیت دادن به مبحث پایداری اجتماعی محلات راه حل متفاوت و مناسبی برای کاهش هزینه های عمومی برای ارتقا و بهسازی و پایدارسازی این محلات به شمار می آید. محله « تندیرچیلر» شهر ارومیه که به عنوان محله مورد مطالعه این پژوهش انتخاب شده است نیز در زمره بافت های فرسوده کشور محسوب می گردد. هدف اصلی این تحقیق، بررسی بهسازی و ارتقا بافت های فرسوده با رویکرد پایداری اجتماعی می باشد. روش تحقیق از نوع تحلیلی – توصیفی بوده و ابزار پرسشنامه و مطالعات میدانی جهت جمع آوری اطلاعات بکار گرفته شده. در تجزیه و تحلیل داده ها از ابزار و نرم افزارهای SPSS و GIS و برای دستیابی به نتایج تحلیلی و بررسی داده ها از همبستگی میان داده های آماری استفاده شده است. برای اندازه گیری حجم نمونه فرمول کوکران بکار گرفته شد که مقدار آن برابر با 339 نفر بدست آمد. هدف پژوهش بررسی میزان اثر گذاری مولفه های پایداری اجتماعی در بافت های فرسوده می باشد و در صورت تحقق این رابطه ، مسیری درونزا و پایدار برای پایدار سازی اجتماعی این نوع محلات تایید می شود. نتایج نشان میدهد که رابطه مثبت و معناداری میان فرسودگی بافت و پایداری اجتماعی برقرار است. دو مولفه ی امنیت اجتماعی و توسعه یافتگی در سطح نسبتا مناسبی هستند اما ضعیف بودن سطح دو مولفه دیگر پایداری اجتماعی ، انسجام و اجتماعی و حس تعلق اجتماعی، تاثیر بسزایی در فرسودگی بافت محله داشته است.