بادگیر یکی از عناصر مهم و شاخص معماری مناطق گرم و خشک ایران زمین است که از دیر باز برای تعدیل حرارت و تهویه فضای داخلی بناها برپا می شود. این تحقیق با هدف بررسی بادگیرها اقلیم گرم و خشک نشان می دهد که معماری سنتی ایران از مواد بومی و منابع تجدید شدنی انرژی طوری استفاده می کرده است که معماری با محیط طبیعی سازگار بوده و با زندگی بشری هماهنگی داشته است. بادگیرها با فرم های متفاوتی دیده شده اند و این تحقیق نشان میدهد که ویژگی های آنها نقش مهمی در عملکردشان دارند. محور اصلی پژوهش بر بررسی توصیفی – تحلیلی استوار است و نتایج آن به مدد استنتاج از اسناد بوده است.