در این تحقیق از شاخص اقلیم توریسمی (TCI) که به طور سیستماتیک تاثیر عناصر اقلیمی را بر توریسم مشخص می نماید و قابلیت تعیین شرایط اقلیم توریسمی مناطق را دارا است، برای 42 ایستگاه سینوپتیک با طول دوره آماری مشترک 15 ساله (2012- 1998) استفاده شده است، که پس از تجزیه و تحلیل آمار و به دست آوردن هر یک زیر شاخص های(TCI) در محیط نرم افزار Excel، نتایج حاصله به محیط نرم افزار ArcGIS وارد شده و با استفاده از متد درونیابی Kriging پهنه بندی از شرایط اقلیم توریسمی منطقه غرب و جنوب غرب ایران در ماه های مختلف سال انجام شده است.
با توجه به نقشه های خروجی به دست آمده از منطقه غرب و جنوب غرب ایران می توان گفت که شاخص اقلیم توریسمی این منطقه دارای تنوع زیادی بوده و بهترین شرایط اقلیم توریسمی با توجه به ماه سال در عرض های جغرافیایی مخطلف دیده می شود، که این امر نشان دهنده ی تاثیرات عوامل اقلیمی ماننده عرض جغرافیایی و توپوگرافی بر روی عناصر اقلیمی است که شرایط اقلیم توریسمی حاکم بر منطقه را تحت تاثییر خود قرار داده است، به طوری که طی فصل گرم سال عرضهای جغرافیایی بالا مثل بیجار، دیواندره، رازن و مناطق مرتفع تر مثل کوهرنگ و بروجن بهترین شرایط اقلیم توریستی را به خود اختصاص داده اند، و برعکس قضیه فوق طی فصل سرد سال روند بهبود شرایط اقلیم توریسمی در جهت عرضهای جغرافیایی پایین و مناطق با ارتفاع کمتر مثل استان خوزستان دیده می شود.