گردشگری و توسعه آن ابزاری برای برنامه ریزی توسعه در روستاها به شمار می آید. گردشگری به شکوفایی اقتصاد روستایی وایجاد راهی برای عرضه تولیدات محیطی وایجادارزش افزوده بسیار کمک میکند. توسعه گردشگری روستایی باآماده کردن فرصتهای اقتصادی جدید به فعالیتهای اجتماعی،اقتصادی وفرهنگی جوامع محلی جان تازه ای می بخشد که این امر موجب توسعه پایدار روستایی خواهدشد. بهره مندی از آثار و نتایج گردشگری روستایی نیازمند ارزیابی و بررسی زمینه های این نواحی جهت توسعه گردشگری در این نواحی می باشد. یکی از زمینه های ضروری، وجود سرمایه اجتماعی مطلوب در جامعه میزبان می باشد. در همین راستا، در تحقیق حاضر به تحلیل سرمایه اجتماعی جهت توسعه گردشگر ی در منطقه مورد مطالعه پرداخته شده است. تحقیق حاضر از نظر نوع کاربردی، از نظر ماهیت و روش به صورت توصیفی- تحلیلی می‌باشد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و میدانی (پرسشنامه)‌، روش تجزیه و تحلیل به صورت توصیفی و استنباطی (تحلیل عاملی) می‌باشد. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان می دهد، وضعیت سرمایه اجتماعی روستاهای مورد مطالعه جهت جذب گردشگر در وضعیت مطلوبی قرار داشته و شاخص انسجام اجتماعی بیشترین همبستگی را با سرمایه اجتماعی دارا می باشد.