بام سبز يكي از رويكرد هاي نوين معماري و شهر سازي و برخاسته از مفاهيم توسعه ي پايدار است كه از آن مي توان در جهت افزايش سرانه فضاي سبز، ارتقاي كيفيت محيط زيست و توسعه پايدار شهري بهره برد. بام هاي سبز با عناويني چون باغباني در پشت بام و يا تكنولوژي كاشت گياه در پشت بام، بام هاي زنده و يا زيست بام شناخته مي شوند كه در طراحي و برنامه ريزي رابط ما و طبيعت به شمار مي آيند. كه مي تواند اثرات منفي ساختمان ها در اكوسيستم محلي و در پي آن مصرف انرژي در بناها را كاهش دهند و در تغييرات جريان انرژي ساختمان ها نقشي تعيين كننده داشته باشد.
هدف اصلي اين پژوهش بررسي نقش بام هاي سبز به عنوان راهبردي در جهت ارتقا كيفيت زيست محيطي شهري از منظر معماران و برنامه ریزان شهری است. اين پژوهش به روش توصيفي - تحلیلی مورد ارزيابي قرار گرفته که نتايج اثربخش بودن نقش بام هاي سبز در جهت ارتقا كيفيت زيست محيطي از منظر معماری پایدار را نشان مي‌دهد. در این پژوهش ابتدا با تعريفي از بام هاي سبز اهميت حضور آن در شهرهاي امروزي بيان مي شود و با تشريح پيشينه اين انديشه و انواع بام هاي سبز شهري در بعد، اكولوژيكي، اقليمي، محيط زیست و اقتصادي- فرهنگي به بررسي تاثير اين بام هاي سبز پرداخته مي شود..