برخورداری از خدمات شهری، ساختارکالبدی، فضایی واجتماعی محلات راشکل می دهدکه نابرابری درتوزیع آنهاجدایی گزینی اکولوژیکی وقطبی شدن رادرپی داردکه در این راستا بحث توزیع خدمات واستفاده ازفضا و به عبارت کلی عدالت فضایی دربرنامه ریزی شهری مطرح می شود. هدف از این پژوهش توزیع عادلانه نیازهای اساسی، امکانات، تسهیلات و خدمات شهری در میان محلات و نواحی مختلف شهر است، به طوری که هیچ محله یا منطقه‌ای نسبت به منطقه یا محله دیگر از نظر برخورداری، برتری فضایی نداشته باشد و اصل دسترسی برابر رعایت شده باشد در پژوهش حاضر با روش تحلیلی- توصیفی به ارزیابی نحوه توزیع خدمات عمومی در نواحی هفت گانه شهر مراغه پرداخته شده و سعی بر این است تا توزیع برخی خدمات ومیزان برخورداری و توسعه یافتگی هر یک از نواحی را با بهره گیری از مدل تاپسیس و همچنین با کمک نرم افزار GIS مشخص گردد.نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از این است که توزیع برخی خدمات در سطح نواحی مورد مطالعه باعدم تعادل همراه است و همچنین از نظر میزان برخورداری و دسترسی به خدمات دارای نابرابری می باشد به طوری که از نظر برخورداری ناحیه هفت کاملا برخوردار در حالی که ناحیه پنچ منطقه مورد مطالعه کاملا محروم می باشد، همچنین ناحیه یک برخوردار، نواحی دو، چهار و شش نیمه برخوردار و ناحیه سه نسبتا محروم سطح بندی شده اند.