قرار گرفتن در عصر مدرنیته و افزایش سریع جمعیت و رشد شهرنشینی ،شهرها را به کانون تجمع های انسانی و فعالیتهای مختلف و متنوع تبدیل نموده و آنها را به کمبود فضاهایی انسان مدار در جهت ارتباطات سالم انسانی که در آن انسان بتواند اوقات فراغت خود را سپری کند روبرو نموده است . امروزه از کیفیت عرصه های شهری ، فضاهای شهری و پیاده راه ها کاسته شده و اولویت با وسایل نقلیه موتوری است در حالی که عرصه های شهری مهمترین گزینه برای برقراری تعاملات اجتماعی هستند که این موضوع نادیده انگاشته شده است . به طوری که کمبود و نبود کیفیت در خیابانها منجر به تضعیف حضور و تعاملات اجتماعی شهروندان شده است و دارای تأثیر منفی بر روح و روان شهروندان گشته اند .به همین جهت تحقیق پیش رو در جهت بررسی خیابان چهار باغ به عنوان یکی از خیابان هایی که دارای پتانسیل تبدیل به یک خیابان انسان مدار است می باشد . این تحقیق به این پرسش پاسخ خواهد دا که: آیا خیابان چهارباغ ارتباط مطلوب را با انسان به عنوان استفاده کننده از آن برقرار می نماید ؟ این تحقیق به روش تحلیلی – توصیفی انجام گرفته است ، و در پایان به این نتیجه خواهیم رسید که خیابان چهارباغ دارای مؤلفه های تبدیل به یک خیابان انسان مدار می باشد وحتی شاید بتوان گفت که هم اکنون هم این قابلیت را دارا است .