عبارت سبزراه براي مسيرهايي به كار مي رود كه انسجام محيط زيست را در زيرساختار شهري محافظت مي كنند،سبزراه ها به عبارتي پارك هاي خطي پيوسته، جديد و يا به نوعي زيرساختارهاي سبز شهري هستند، با توجه به اينكه شهرگرايي و افزايش جمعيت شهري در ايران همانند كشورهاي ديگر تعارضاتي را ميان توسعه شهر و محيط زيست، منافع خصوصي و عمومي شهروندان، ضرورت هاي كالبدي، رواني و فرهنگي ايجاد كرده است، بنابراين اجراي طرح هاي سبزراه مي تواند اين تعارضات را كاهش دهد و كيفيت محيط زيستي، زيباسازي، تفرجي، آموزشي، رفاهي و حفاظت از زيستگاه هاي سرزمين را بالا ببرد. مطالعه حاضر با استفاده از روش شناسايي اسنادي در ابتدا با بیان تعاریف سبزراه و تطبیق این موارد با پرسش ها به استخراج مولفه های طراحی سبزراه می پردازد و در ادامه مراحل عمده تحول و تكامل مفهوم سبزراه مطرح شده و با توجه به کارکردها و مزیت ها و کاربران مسیرهای سبز، سبزراه ها به عنوان یک استراتژی پایدار برنامه ریزی شهری معرفی می گردند.