کودکان حساس ترین و تاثیر پذیر ترین گروه سنی جامعه را تشکیل میدهند و در حساس ترین سالهای زندگیشان یعنی زمانی که پایه های رشد شخصیتی - ذهنی - جسمی و اجتماعی آنها شکل می گیرد تا زمانی که وارد شهر می شوند نیازمند این هستند تا زندگی اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند و این امر مستلزم فراهم بودن فضای کودکانه و صمیمانه است. فضایی که زمینه مناسب برای خلاقیت کودکان فراهم آورد. محیط آموزشی هم اگر بخواهد زمینه ای ثمر بخش برای نسل آینده باشد، ساختمان¬ هایش و فضاهای باز مرتبط با آن می بایست خلاقانه باشند، نه تقلید شده. محیطی محرک و مقدس برای آزاد کردن اندیشه و بیان خلاق.
حياط باز مدارس عرصه تعاملات و روابط قوي احساسي و ادراكي دانش آموزان تلقي شده و در علم روانشناسي به آن به عنوان بستر تخليه انرژي و كسب مهارتها نگريسته مي شود. این بستر از جنبه روانی و جسمانی برای رشد سالم کودکان محیطی بسیار مهم است. این نوشتار در پی تایید این ادعا است که فضاهای باز محیط های یادگیری و آموزشی، قابلیت رشد روانی مناسب کودک را داراست. این پژوهش با توجه به ماهیت آن یک پژوهش بین رشته ای است که شامل حوزه های طراحی منظر، روان شناسی محیط و روان شناسی کودک و مطالعات اقلیمی می باشد.