مناظر فرهنگی میراث همگانی هستند و فواید حفاظت و باز زنده سازی مناظر فرهنگی بسیار زیاد است در واقع منظر فرهنگی نحوه‌ی تکامل و ارتباط گذشتگان با محیط طبیعی را فاش می‌کند و فرصت‌های متعدد زیبایی منظر، تفریحی، اجتماعی و بوم شناختی را فراهم می‌کند تا از این رهگذر افراد، جوامع و ملت‌ها خودشان را بشناسند.
میراث فرهنگی به عنوان هویت یک ملت محسوب می‌شود و سند شناسایی آن‌ها در میان سایر ملت ها هستند و همه انسان ها در حفاظت و درک میراث فرهنگی نقش دارند. از این رو دولت ها موظف به بالا بردن سطح آگاهی مردم در ارتباط با میراث فرهنگی هستند. یکی از راه هایی که می‌تواند در در عین معرفی میراث باستان شناختی – فرهنگی به مردم و جهانیان، زمینه های لازم برای بازنده کردن، حفاظت و نگهداری از مناطق میراث فرهنگی را بوجود آورد. حضور گردشگران به ویژه گردشگران فرهنگی در این گونه مناطق است.
علیرغم طیف گسترده و ویژگی‌های منحصر بفرد محوطه‌های تاریخی و طبیعی به عنوان مناظر فرهنگی در کشور، این میراث ارزشمند مورد بی‌مهری قرارگرفته و در حراست و معرفی ملی و جهانی آن‌ها کم کاری شده است و بجز موارد انگشت‌شماری به ثبت یونسکو در نیامده است. در ایران مناظر فرهنگی زیادی وجود دارد که شایسته‌ی آن است با بذل و توجه بیشتر و حفاظت، سازمان‌دهی وباززنده سازی و شناساندن ارزش این مناظر به مردم کشور و توسعه‌ی گردشگری گام‌های بلندی در راستای حراست از هویت و فرهنگ ایرانی بردارند.
از این رو در این مطالعه که به روش کتابخانه ای صورت پذیرفته است در مورد گردشگران فرهنگی و ویژگی‌ها و تأثیرات آن‌ها بر جوامع میزبان و یافتن نیاز ها و تسهیلات مورد نیاز این بخش از صنعت گردشگری در غالب یک مجتمع گردشگری پرداخته شده است. در ادامه به دلیل اینکه میراث باستان شناختی به طور مداوم در معرض خطر نابودی و از بین رفتن است و برای اینکه بتوان این میراث ملموس گذشته را مورد حمایت و حفاظت قرار داد به بررسی مقوله حفاظت و روش‌های درمان مناظر طبیعی–تاریخی یا مناظر فرهنگی پرداخته شده است.