در توسعه گردشگري عوامل متعددي دخالت دارند. علاوه بر وجود جاذبه¬هاي گردشگري، داشتن شرايط مناسب اقليمي مي¬تواند تعيين کننده ميزان و زمان ورود گردشگران به هر منطقه باشد. در اين پژوهش توان اقليمي تبريز با تاکيد بر شناخت شرايط آسايش اقليمي آن در راستاي توسعه هر چه بيشتر گردشگري بررسي شد. شاخص دماي معادل فيزيولوژيک از جمله شاخص¬هاي زيست اقليمي است که توانايي برآورد و شناخت شرايط اقليمي حاکم بر هر مکان را دارد. بنابراين با استفاده از اين شاخص¬ و داده-هاي متغيرهاي سرعت باد، ابرناکي، رطوبت نسبي و دماي هوا، شرايط اقليمي حاکم بر تبريز طي دوره زماني1340 تا 1390 شناسايي شد. نتايج اين تحقيق نشان داد که تبريز در 35 درصد از سال شرايط خيلي سرد را تجربه کرده است. شرايط داغ و خيلي گرم در تبريز تقريباً هيچ گاه در تبريز زخ نمي دهد. به طور کلي در 12 درصد از سال(حدود 45 روز) شرايط آسايش اقليمي گزارش شده است. اين مقدار آسايش اقليمي اغلب در دوره گرم سال(خرداد تا مهر ماه) گزارش شده است. بنابراين سرد بودن تبريز به نسبت ديگر بخش¬هاي ايران آشکار است. با توجه به شرايط نسبتاً گرم بيشتر بخشهاي ايران، تبريز مي¬تواند کانون گردشگري کشور در زمان¬هاي گرم سال(خرداد تا مهر ماه) باشد.